Το Binary Options εμπορεύεται τύχη ή ικανότητα;

Για πολλά χρόνια λειτουργούσα ως ανεξάρτητος «τοπικός» συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης/options trader στους ορόφους LIFFE, παλιούς και νέους. Ένα από τα πράγματα που δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω ήταν η ανάγκη για κάποιους άλλους ντόπιους, είτε έμποροι δικαιωμάτων προαίρεσης είτε μελλοντικής εκπλήρωσης, να προχωρήσουν σε ένα καζίνο τη στιγμή που έκλεινε η αγορά. Για ορισμένους εμπόρους, το καζίνο φαινόταν να είναι η φυσική εξέλιξη όταν τελείωσαν οι ημερήσιες συναλλαγές. Για μένα το να μεταπηδήσω από το «σπίτι» στο «κούπα-παιχνίδι» ήταν ανάθεμα για την ικανότητα και την πειθαρχία που απαιτούνταν από εμένα όλη την ημέρα.

Pit Trading

Στα προθεσμιακά pits, κάθε τοπικός έμπορος είχε τη δική του μοναδική μεθοδολογία κατά τον καθορισμό της μελλοντικής κατεύθυνσης της αγοράς, του χρόνου εισόδου στην αγορά, των κανόνων για την μείωση της χαμένης θέσης και του χρόνου εξόδου από μια κερδοφόρα θέση.

Όλη αυτή η διαδικασία μπορούσε και συχνά έλαβε χώρα μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα σε αντίθεση με τα λεπτά, τις ημέρες ή ακόμη και μήνες (κάτι που συνέβαινε συχνά με τους διαπραγματευτές επιλογών που γενικά έβλεπαν μόνο το πίσω μέρος μιας θέσης κατά τη λήξη). Μέσα στο καλειδοσκόπιο των διαφορετικών κανόνων και πειθαρχιών τους, οι επιτυχημένοι μελλοντικοί ντόπιοι είχαν όλοι ένα κοινό χαρακτηριστικό: βρήκαν την αγορά σωστά πιο συχνά παρά λάθος. Αυτοί που το έκαναν λάθος ήταν εύκολα διακριτοί, ή ίσως όχι, αφού εξαφανίστηκαν από την ανταλλαγή.

Σαφώς, υπήρχαν συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης που λειτουργούσαν οι ντόπιοι «έχουν» και «δεν έχουν» και η διαφορά μεταξύ των δύο σετ δεν μπορεί να αποδοθεί στην τύχη, οι «έχοντες» είχαν μακροζωία. Εάν αυτή η μακροζωία δεν βασίζεται στην τύχη, τότε η βραχυπρόθεσμη μελλοντική επιτυχία του εμπόρου πρέπει να βασίζεται στην ικανότητά του, ανεξάρτητα από το αν βασίζεται στην καλύτερη κατανόηση, ας πούμε, της τεχνικής ανάλυσης ή σε μια κακώς καθορισμένη έκτη αίσθηση που αναπτύχθηκε από την ορθοστασία. σε pit trading ως, ας πούμε, εταιρικός μεσίτης. Αυτοί οι βραχυπρόθεσμοι έμποροι δεν είναι οι Warren Buffets, αλλά έχουν τη δική τους μοναδική ικανότητα να βλέπουν το ξύλο από τα δέντρα, για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τον «θόρυβο» των πολύ βραχυπρόθεσμων περιστροφών της αγοράς.

Ρουλέτα

Αντιπαραβάλετε αυτήν την επίκτητη δεξιότητα με το πιο εμβληματικό από τα παιχνίδια καζίνο, τη ρουλέτα. Εδώ η άκρη του σπιτιού είναι ο αριθμός μηδέν ή διπλός μηδέν. Η ικανότητα του χειριστή της ρουλέτας είναι να πείσει τους παίκτες να παίξουν το παιχνίδι, αφού σαφώς η υποδοχή στην οποία πέφτει η μπάλα δεν μπορεί να προβλεφθεί.

Για τον παίκτη, οι μόνοι δεξιοί ρόλοι που απαιτούνται είναι να καταλάβει τι αξίζει κάθε μάρκα (αν και αυτή η ικανότητα είναι πιθανώς μπόνους, όχι προαπαιτούμενο) και να ξέρει πώς να τα χάσει (συγγνώμη, τοποθετήστε) στο μπεζ. Αλλά αυτές δεν είναι δεξιότητες που μπορούν να ξεπεράσουν την πιθανότητα να χάσεις στη ρουλέτα; Το να παίζεις ρουλέτα είναι τυχερός τζόγος, ακόμα κι αν μπορεί να είναι διασκεδαστικό και συναρπαστικό.

Συμπέρασμα: Οι δυαδικές επιλογές είναι τύχη ή ικανότητα;

Στο παραπάνω πλαίσιο, πού βρίσκονται οι δυαδικές επιλογές; Δυαδικές επιλογές συχνά επικρίνονται ως απλός τζόγος (αν και ως αφοσιωμένος άθεος, ηδονιστής και γενικά εκφυλισμένος, δεν μπορώ να το δω ως πρόβλημα) αλλά αυτό σαφώς δεν χρειάζεται να συμβαίνει. Όποιος παίζει ρουλέτα είναι τζογαδόρος: Αντίθετα, οι άνθρωποι που εμπορεύονται δυαδικά δικαιώματα μπορεί να παίζουν τυχερά παιχνίδια, αλλά εξίσου μπορεί να είναι το ισοδύναμο του επιτυχημένου βραχυπρόθεσμου εμπόρου μελλοντικής εκπλήρωσης.

Οι δυαδικές επιλογές δεν είναι το πρόβλημα περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο χρηματοοικονομικό μέσο για το οποίο εικάζουν οι άνθρωποι είναι το πρόβλημα. Αυτοί οι έμποροι που κερδίζουν συνεχώς χρήματα δεν παίζουν τυχερά παιχνίδια. Εναλλακτικά, όσοι έμποροι δεν έχουν μεθοδολογία, πειθαρχία και δεν κατανοούν τον «θόρυβο» της αγοράς είναι τζογαδόροι.